2019/08/21

VIR ONSE ORANJE-BLANJE-BLOU

“nooit hoef jou kinders wat trou is te vra wat beteken jou vlag dan, Suid-Afrika”

CJ LANGENHOVEN

 

Trap nou versigtig tussen die Pietersielie

sodat jy haar nie geheel doodtrap nie.

sy is  broos en sag maar in haar fyngeid is lewe

wat lank se groei en leef baie goed ken.

Laat los jou kaait nou die blou lug in, ja

soos ek al voorheen voorspel het, haar

vlegsel is nou maar kort en die kaait

trek deur die lug met kleur, so lag-lag.

Sy al saggies op die oranje-horison loop lê,

en haarself met klappermelk en heuning balsem,

want daai is mos medisyne vir troos.

“God, bewaar my bloue-hemel en kaait,

God, bewaar my oranje horison

God, vat my voeteval deur pietersielie

en maak klossies blommetjies vir die graf”

 

ANDERSTER MOEDER

 

Daardie mistige oggende het sy met haar ou lyf,

ekstra krom, teen die deurkosyn gesteun.

“Die weer is koud, ja” sê sy.

“Is alles orraait, Ma?” vra ek

Sy sak haar kop effens en kyk grond-af, dan see toe.

Sy trek haar bont kopdoek met wysvinger en duim stywer.

Peuter so bietjie aan haar slap-voorskoot en lê dieper in die kosyn.

“My Kind…Die Here het ons aan mekaar vasgemaak”

“Ja, Ma, ek weet”

“AS Die Here mense aan mekaar vasmaak, wie kan jou losmaak?”

“Ons sal nie losgemaak raak nie, Ma”

Sy het met haar hand oor haar oë gevee, toe sy opkyk.

“Wat nou, My Kind?”

“Ek sal eers moet gaan.  Ek kan nie langer bly nie. Hulle het my

in die hakskeen gebyt, nou stap ek kruppel” sê ek en hou haar vas.

“MY Kind, Die Here alleen sal met hulle werk op Sy tyd.”

Ek het my ma vasgehou en toe weggestap. My voetspore

‘n tyd gelede al deur die Suidoos toegewaai, maar my onthou

is dieper as ‘n olifant se trap in los sand. Hy lê diep. Hy trap diep.

Sy het diep lief. Ek ook.

 

DIE GROENVLERKDUIF

-VIR KOBUS-

 

Ek lê op my bed

maak maak‘n merk

Die tronk is huis

Hier voel ek ontuis

 

Ek het verjaar

Ek het vergeet

Ek het onthou

Ek het ook lief.

 

Ek het gedroom

Ek is boer en seun

man en pa gesin

maar nou is dit niks

 

ek het niks

ek het ‘n droom

ek het gewen,

maar verloor

 

Groenvlekrduif sing

My ma is dood

My pa is dood

Almal is dood…

Maar almal leef

 

Jammer groenvlerkduif

Ek is ook ‘n duif,

‘n duif agter tralies.

NOT FOR SALE.

(vir almal wat uit geskeide huise kom)

 

Dis bitter  koud die tyd van die jaar

die restaurant is gesellig en besig.

By ‘n ronde tafeltjie sit ‘n man en vrou

sy hou die deur dop, hy hou haar dop

hulle kyk vir mekaar en hy knipoog,

sy kyk af en glimlag sag.

‘n Man met ‘n mooi jas en blou

rugsakkie op sy rug stap met stadige tree

in sy arms ‘n seuntjie van min of meer een.

Die vrou staan op, groet styf en vat die kind

Die ander man steek hand uit om arig

te groet.

“Was ma se kind soet?” vra sy

“Hy is altyd soet” sê die man en trek sy jas uit.

“Is dit al sy goed?” vra die vrou

“Ja”

“Ons sal moet gaan” sê die knipoog-man

“Gaan ons nie eers saam koffie drink?” vra die Jas-man

“Nee, ons het nog baie om te doen.” Sê die ma en

druk die seuntjie in haar sy vas.

“Kry jy maar iets om te drink en hou die kleingeld” sê die knipoog-ma

En sit R200 op die tafel neer met geen gevoel.

 

Die man en vrou stap by die restaurant uit en die

Seuntjie kyk oor sy ma se skouer, lig sy handjie op

Om te waai en sê “Tatta Pappa”

“Tatta Seun” sê dis jas man, staan op en vergeet van die geld.

SNOTSTREPE

Ek bekyk die man op die sypaadjie se uitgetrapte skoene
En die sole is blink gedrentel van
straat tot straat, dorp na dorp, plek na plek,
En alles tussenin en verby tussenin.
Ek staar na die blink snotstrepe op sy
vuil trui se linkermou (die buitekant)
en na die snotstrepe wat aan die regtermou blink
(die binnekant van die mou).
Hy staan op, maak sy bondeltjie bymekaar, sit dit op sy kop
en sê: “Meneer ka ma kyk, ja, onse mense loop almal anders
en onse mense huil ook anders. Party mense huil binnetoe,
ander huil weer buitetoe, mooi loop meneer”
Ek steek my hand uit om te groet en hy vat my hand.
Mooi loop

DIE MENSDOM.
Die mensdom is maar kruppel en mank\
“Daar is ‘n boom en ‘n hond – Goddank”
Die mensdom sê vinnig ja, amen en meneer
Maar wat van die byekorf in die stof?
Beloftes kom en beloftes gaan
God gee nie om oor die sleg wat ons doen nie
God gee nie om oor die goed wat ons doen nie.
Kyk op en hardloop saam met die wind – tot dusver.
Kom ons bid saam…

“kindjie, weet jy hoe dit voel om na ‘n groen grasperk te kyk wat besproei word en jy is dors?”
“nee Tannie” sê ek
“Kindjie, weet jy hoe dit voel om wind-op te piepie?”
“Nee, Tannie”
“Kindjie, weet jy hoe dit voel om ‘n draairoomys in ‘n dwarrelwind te eet?”
“Nee Tannie”
“Wel, ek ook nie, my kind” sê Tannie Hessie met ‘n smile
“Kindjie, weet jy hoe dit voel om by ‘n oop graf te staan en ‘n geliefde sak weg, en nadat jy jou leeg gehuil het, besef jy dat jy op verkeerde begrafnis is….die eintlike graf was in Vredendal en ek staan en huil in Vredenburg?”
Ek kyk teen die muur en daar hang ‘n pragtige prentjie van ‘n pragtige man met ‘n uniform aan. Lyk soos ‘n generaal.
“Hy moes seker iemand gewees het?’ vra ek
“Kry nog ‘n Hertzoggie, kind, laat ons eet.”

GESPREK IN ‘N TRONK

‘vir Sonia Jordaan”

 

 

“Ek is nog so bloedjonk, Antie, bloedjonk en ek sit in die tronk. Ek sit tussen tralies.”

“Hoe oud is jy, seun?”

“24, Antie, bloedjonk en net 24 in ‘n tronk”

“Vir wie het antie kom kuier?”

“Tannie het vir jou kom kuier”

“Niemand het nog vir my kom kuier nie, Antie”

Ek het aan die seun se arm gevat, toe huil hy soos in ‘n kind

Ek het vir hom gebid en die Here God gevra om vir hom ‘n lied te bring.

Die tronk se kuier-kamer is koud,

en ek trek my oopknoop trui stywer om my bors.

Die kind se oë kyk deur my siel, tot anderkant die plek waar ‘n mens voel,

regtig voel met ‘n gevoel.

Die kind klou aan my hand vas, soos ‘n boom homself in die grond vasklou.

“Moenie my vergeet nie, Antie”

“Ek sal nie”

 

Ek gaan my vuil-oranje-tronk baadjie vir Antie gee, om seker te maak Antie vergeet nie, maar ek moet dit eers was, dis vuil.

Gee hom net so, Kind.

Hy is vuil, Antie

Niks is vuil, Kind.

Antie, moenie my vergeet nie, seblief, Antie.

Ek sal nie, my Kind….

En toe huil die kind al die ou huil uit sy lyf uit.

 

In die tronk se wagkamer trek ek my woltrui uit en gee dit vir die kind

Ek trek sy vuil-oranje baadjie aan wat na mens en sweet ruik (ek gee nie om nie)

 

Daardie nag, in ‘n koue tronksel lê ‘n bloedjong kind met ‘n Antie se truitjie onder sy kop,

om haar reuk vir altyd te onthou.

“Jesus, ek gee vandag myself” bid die kind.

Soms, net soms het ons net ‘n reuk of ‘n truitjie nodig om weer hoop te kry.

DIE WYSE EEN

Die wyse een draai sy rug op die wêreld en stap alleen.

Sien, bome se wortels lê diep onder die aarde begrawe

daar waar hulle die aarde se slimgeit hoor en

opstuur na die hoogste toppe.

Moenie bang raak vir alleen wees en rugdraai nie.