DIE KERK SE ARGITEK

DIE KERK SE ARGITEK

Die kerk se hoekstene en trappies

perfek en netjies, selfs die vensterbanke

presies afgemeet en uitgemessel,

streng volgens die plan opgestel

die Meneer Franke.

Die argitek se metings en presies,

net sy hy homself

Die kerk se toring, trots en regop,

te siene van ver buite die dorp.

Kerkgangers, dominees, diakens en ouderlinge

stap tevrede om die gebou,

dank die Here God daar bo vir die

aanbiddingsplek, plek van Heiligheid.

Dominee Marais bestyg sy preekstoel,

Sondag na Sondag, kniel by die tweede trappie

dan vat hy die res met trots.

Die gemeeente staan soos een man op,

Tannies met slap hoede, ooms in stywe pakke

en Moeders wat kinders vashou in die Moederskamer,

(om nie die res van die gemeente te steur nie)

‘n Plek waar elke verlore siel sy rus vind,

‘n plek waar man en vrou ewig trou

aan mekaar beloof en dooies tot ruste gebring word.

Dominee Marais dank Die Here in elke diens vir

sy gebou so mooi en veilig, behoudend, konserwatief

en ortodoks.

Die kerk se argitek woon twee huise aan,

saam met sy lewensmaat.

“Die argitek is ‘n moffie” fluister ‘n mond

agter ‘n baard.

“Nooit” snik ‘n mond onder ‘n slap hoed

Nou wat nou?