DIE STRAND

voetjie, voetjie…diep getrape voetspore

langs die wit-skuim-see-golwe

spoel ‘n wit skuim-brander

ons spoortjies weg en los sy eie sirkels

op die sand – met nat druppels wat aan ons

voete vassit.

Krappie krappie, loer met kraalogies uit sy gaatjie

versigtig met ‘n handie-vol sand

skuins-skuins trippel hy – gooi die sand weg en

verdwyn met kraalogies en al in die sand

blaas blaas deur ons hare, by ons verby

waai die wind

waarheen waai so wind dan heen? Selfs die wind

druk sy duisendpoot-voetspoor-merk op die sand.

Alles net op die wit sand.