DIE TRAP
Groepies mense stap by die groot houtdeure uit.
Sommige lag saggies en glimlag flou,
ander kruip agter groot donkerbrille weg.
Daar is groepies wat aan mekaar vasklou,
ander huil, sommige is net niks.
Families klim in karre, oupa en ouma sit agter,
’n groot houttafel met gekookte boerekos
wag geduldig by die huis vir die familie.
Die laaste motor verdwyn om die draai,
stop by die kafee, koop ’n brood en koerant.
’n Ligte middagbriese steek op.
Op die trappies voor die groot houtdeure
van die leë kerkgebou lê die begrafnisbriefie.
Hy is klaar gelees, klaar voor die gesig
gewaai vir ’n koeligheid, klaar met die lewe…
Dìt is eensmaam
breinsuiker 
Leave a Reply