Al my verlange hang
ek dag vir dag aan ‘n
takkie in die ou boom.
Al die dink aan jou
hou ek vas in my droom.
Al die dink en wonder
oor wat jou wou sệ,
die dag toe jy soos ‘n
klein voeltjie uit jou
nessie val, tot kaplaks
op die vloer.
Ek wens myself nog al
die tyd soos jasknopies
aan die verlang vas.
Jy is my jas vir die winter,
jy is my ou blou trui.
Die koue word min as ek
soggens, dou voor dag, my
arms deur die moue druk,
die westewind gaan lệ plat
op sy maag as ek die trui
oor my kop trek, regtrek en
vashou totdat die warm
soos ‘n son op my val.
Waar is jy nou, my jas?
Waar slaap jy snags?
Jy draf agter die sekelmaan
verby tot ek iewers in die
laatnag hoor hoe roep
Jy my naam, en toe
val jou traan saggies op
die maan…en ek weet
dat jy ook verlang, nes ek.
My jas…My trui…my maan
PRAGTIG!!!! *****
LikeLike
Sjoe – wens ek het meer geweet (die verlede?) Goed gedig.
LikeLiked by 1 person